Pizza in het park en een zelfgemaakt volleybalveldje. Ik hoef niet te vertellen hoe gezellig het was. Laat de beelden voor zich spreken. Een team met uitzonderlijke kwaliteiten. Een team dat 3 verschillende spelsystemen beheerst. Een team dat promoveerde van de 1e klasse naar de hoofdklasse en zich moeiteloos handhaafde. Een team dat begrijpt dat een set beslist wordt boven de 20 en dan in staat is om er een schepje bovenop te doen. Vier spelers die een sprongservice kunnen slaan. Met een aanvalster in haar midden die een bal met 74km/per uur kan raken. Maar vooral een team dat kan samenspelen en elkaar steunt als het moeilijk wordt. Ik denk dat ik ook namens Lunaila spreek dat wij als trainers hebben ervaren hoe leuk het is om zulke talenten te helpen ontdekken waar hun kwaliteiten liggen. Zoals bij alle teams is er en fase van afscheid nemen. Die was vanavond. Het team is niet langer het team. Zonder Lunaila had het team niet gestaan waar het nu is. Haar afscheid in een carriere die nog maar net is begonnen is eveneens bijzonder. En deze coach heeft een nieuwe uitdaging gevonden bij mannen 1. Het is de fase die we elk jaar opnieuw meemaken. Afscheid nemen. Als coach ga ik iedereen erg missen. Ik ga zeker de komende twee jaar veel wedstrijden kijken van al deze speelsters. Albatros heeft toekomst. Mede dankzij deze generatie bijzondere speelsters.
Informatie voor nieuwe leden
Bestel het T-shirt
Teller
Geef een antwoord