Na wat tekst over een boot (niet eens die van Sinterklaas) en een blessure (altijd vervelend) schrijft Armixtos over de wedstrijd tegen Heren 1 van Albatros. Die strijd begon al voor de eerste service bij het inslaan – wel of niet aan twee kanten – wat geschreeuw heen en weer volgde. Hoe het wedstrijdverloop verder was: 

“Heren 1 speelde een spannende wedstrijd, tegen een concurrent voor een plek bij de eerste tien op de ranglijst. Er was hard getraind, al kon niet iedereen daarbij zijn. Er werd goed gewerkt in de eerste set, deze werd met groene overtuiging gewonnen: 25-22. Albatros zette iets meer druk, waardoor de valkuil van de heren van het eerste (Gechargeerd: “Wat nou teamsport? Ik doe het zelf wel”) zich ermee ging bemoeien. Mensen pakten ballen die voor anderen waren bedoeld, of lieten deze op de grond vallen.. De heren werkten keihard om de eilandjes weer een team te maken, waardoor het lang spannend bleef. Maar het zelfvertrouwen bij Albatros was groter, de rust in het spel van de groenen was ver te zoeken en de set ging met 20-25 naar Albatros. En weer werd de set goed gestart en was sprake van een voortvarend begin. Maar de organisatie miste, het extra stapje miste.. En helaas, Albatros had daar geen enkele genade voor: 15-25. Ook de laatste set mocht niet baten (20-25)… Een goed teamgesprek volgde, we wensen de heren vanaf hier alle sterkte om toch zeker naar die top 7 te gaan, want dat verdienen ze!”