Met het bouwjaar 1947 behoort Daniël tot de oudere spelers van de club. Hij heeft Albatros in 1995 gevonden via een advertentie in een krantje in Oost. In de rubriek ‘De acht van Albatros’ vertellen acht leden die al het langste lid zijn over vroeger. Dit keer het verhaal over een invalbeurt in Heren 1: ‘Ik moest alleen de positie in nemen.’
1) Hoe ben je met volleybal in aanraking gekomen?
“Ik ging met een groep vrienden en bekenden in een gymnastiekzaal van een school in de jaren 70 elke week “recreatief” volleyballen. In 1995 zag ik een advertentie in het deelgemeenteblaadje, Oost en/of Watergraafsmeer.”
2) In welke teams heb je gespeeld en op welke posities?
“In H3, H4, H5 en altijd als buitenaanvaller.”
3) Wat zijn jouw sportieve hoogte punten, wat herinner je je nog?
“De drie keer dat ons team promoveerde van de laagste naar de een na laagste klasse. De halve seizoenen dat ik in H3 speelde in de een na laagste klasse. En de keer dat ik inviel in H1 en mij gezegd werd zo min mogelijk aan het spel deel te nemen, alleen de positie in te nemen.”
4) Welke teamgenoten zal je nooit vergeten?
“Van de teamgenoten die er nu niet meer bij zijn met name Wojt. Ten eerste omdat hij zelfs nog ouder is dan ik, verder om zijn ongezouten kritiek op anderen als er iets mis ging, goede techniek en opmerkingen als wanneer ik een slappe ‘smash’ afgaf: ‘Heb je niets gegeten?’.”
5) Welke trainer zal je nooit vergeten?
“Ik denk Jaap, van hem heb ik het meeste geleerd, ook omdat hij mijn eerste trainer was.”
6) Is de club veranderd de afgelopen jaren?
“Niet erg. Wel denk ik dat er meer aan extra actviteiten zoals braaj en Sinterklaas wordt gedaan. De enorme toename van het aantal jeugdteams is natuurlijk ook een verheugende verandering.”
7) Welke bijzondere herinneringen heb je aan de oude Verheijhal?
“De ronde ufo vorm, de lampen die voorkwamen dat te hoog gespeelde ballen weer terugkwamen en de veel gezelliger kantine met uitzicht op de hal en een slechte imitatie van mijn vaders werk als muurschildering.”
8) Heb je ooit gedacht aan stoppen?
“Nee, zolang het fysiek gaat, blijf ik wel spelen bij Albatros. Er heerst een goede sfeer en ik mag mijn teamgenoten graag. Geen geruzie en gezeur. En ik denk dat ik nog er nog steeds wat bij leer. Zo lang ik kan, blijf ik erbij.”
Meer uit de rubriek: ‘De acht van Albatros’
Geef een antwoord