Welke acht leden van Albatros zijn het langste lid en wat is hun verhaal? Hoe hebben zij de club zien veranderen? Welke bijzondere herinneringen hebben zij? In de rubriek ‘De acht van Albatros’ het antwoord op acht vragen. Als eerste Eveline, lid sinds 1990, voor wie het zwangerschapsverlof in 1996 en 1998 niet meetelt.
1) Hoe ben je met Albatros in aanraking gekomen?
“Ik volleybalde eerst in Brabant waar ik toen studeerde en late werkte. In Amsterdam leerde ik Ineke Bostelaar kennen die toen al met veel plezier bij Albatros speelde.”
2) In welke teams heb je gespeeld, in welke klasse en op welke posities?
“In welke niet! Serieus: Dames 1 tot en met Dames 5 in de tweede tot en met de zesde klasse en op de positie van buiten, dia en nu vooral als spelverdeelster in de vijfde klasse.”
3) Je bent erg betrokken bij de club, wat doe je zoal?
“Ik was ooit lid van de toernooicommissie, later twee periodes penningmeester, coördinator jeugdcommissie en nu bestuurslid TZ. Tja, dat gaat vanzelf. Er is steeds genoeg te doen binnen de vereniging. Voor de ene functie heb ik me aangemeld en voor de andere ben ik gevraagd. Zo gaat dat.”
4) Wat zijn jouw sportieve hoogte punten?
“Twee keer ben ik het initiatief gestart om vanuit de laagste klasse een nieuw team te beginnen. De eerste keer hebben we het daarmee zelfs tot aan de 2e klasse gehaald. De tweede keer was vorig seizoen, dat team hebben we echter terug moeten trekken toen we door blessures en zwangerschappen niet meer genoeg dames hadden voor 5 teams. Daarnaast herinner ik me verschillende promoties naar en degradaties uit de 2e en 3e klasse.”
5) Welke mensen zal je nooit vergeten en waarom?
“Ik heb heel veel leuke en gezellige herinneringen aan speelsters. Zonder anderen tekort te doen was Rina van Ingen wel een speciaal maatje van me. Als trainer Jayson vanwege zijn tomeloze positieve inzet en humor.”
6) Hoe is de club veranderd de afgelopen jaren?
“De meest opvallende verandering is wel de opkomst van de jeugd. Zo’n 8 jaar geleden speelde mijn dochter nog bij Albatros. Toen waren er zo’n 30 jeugdleden die na afloop van de training een briefje meekregen met de vraag of ze a.s. zaterdag mee wilden doen aan de CMV-wedstrijden. Inmiddels telt de club zo’n 19 jeugdteams en is het kader daaromheen enorm gegroeid. Dat heeft de saamhorigheid binnen de club wel vergroot.”
7) Welke bijzondere herinneringen heb je aan de oude Verheijhal?
“Aan de kantine (al was een groot woord). Die was nog ouderwets gezellig vlak naast de speelvelden wat het contact tussen spelende teams en uitgespeelde teams ten goede kwam. Het was ook leuk om als ouder onder het genot van een kopje koffie je kind te zien spelen. Bijzonder moment was nog wel toen tijdens de training het licht in de kantine aanging. De toenmalige pachter had besloten de muren ‘op te knappen’ door het beplakken ervan met een plastic folie met marmermotief. Zo lelijk dat het weer mooi was, zeg maar.”
8) Heb je ooit gedacht aan stoppen bij Albatros?
“Nee hoor, gaat ook niet gebeuren, al leek mijn laatste ski-poging roet in het eten te gooien. Ik doe braaf mijn oefeningen in een poging er vanaf augustus 2015 weer bij te zijn. Ski-latten ingepakt, knielappen wachten braaf op me. Op naar 2020!”
Eerste foto 1993, tweede 2000.
Meer uit de rubriek: ‘De acht van Albatros’
Geef een antwoord