Zaterdag was de laatste wedstrijd van dit seizoen voor het vlaggenschip van Albatros. En de kers op de taart zou een vijfde plek zijn. Helaas wonnen we met 3-2 en niet met 3-1 waardoor VVA en Spaarnestad net boven ons eindigen en we genoegen moeten nemen met de zevende plaats.

In de toch al zo lawaai-ge blauwwit hal werd het volume voorafgaand aan de wedstrijd nog eens extra opgevoerd met pompende muziek om het eerste team van VVA te ondersteunen.. Het licht ging zelfs uit en de spotlight ging aan.. Na het aankondigen van de line up van het eerste van VVA floepten de tl lampen weer aan en konden onze jongens verder gaan met inspelen.

Bijgestaan door onze stand-in coach Rik en onze ‘nieuwe’ vastgespeelde midden Quincy (die op de bank moest beginnen) nam H1 brutaal meteen een flinke voorsprong. Maar die werd in rap tempo weggepoetst door VVA. De wasvu jongens van VVA wilden duidelijk revanche voor de smadelijke nederlaag van enkele weken geleden in de Verheijhal en lieten zien waarom ze altijd bekend blijven staan als ‘die taaie tegenstander’. Onmogelijke ballen werden op miraculeuze wijze terug over het net gespeeld. Na 14-14 in de laatste set tegen trok Albatros de wedstrijd eindelijk naar zich toe en sloeg meteen toe op het eerste matchpoint.

Daarna konden Douwe, Rik en ik ook nog ons eerste damesteam aanmoedigen naar hun laatste overwinning van het seizoen tegen VVA. En ze lieten ons niet in de steek (0-4). Daarna hebben we ons nog in het feestgedruis begeven en zijn tot in de late uurtjes gebleven. Het is een mooi seizoen geweest. En via deze weg wil ik graag onze trainer Rob bedanken voor zijn inzet voor het eerste van Albatros. En Kier voor het aanmoedigen van ons team op zaterdag en het maken van de bijgevoegde foto.