Zeven spelers en een coach vertrokken vrijdagavond vanaf station Muiderpoort met bestemming Krommenie. Twee auto’s, een invaller en geen ballen. Het zou zo maar het begin van een sprookje met een bite kunnen zijn.

Het hoger aangeslagen ClamDycke (derde) was de tegenstander. Rik (geblesseerd), Sanne (geblesseerd) en Alexis waren er niet bij dus hebben we een speler gehaald. Levi van Heren2. Met zijn lengte en technisch goede aanval had hij een mooi aandeel in de overwinning.

Werden we in de thuiswedstrijd nog weggeslagen met 4-0; deze keer liep het heel anders. En we kwamen nog een oude bekende tegen. De vorig jaar bij ons zo onverwacht vertrokken Nick die nu zijn geluk heeft gezocht bij ClamDycke H1. Helaas voor hem liep de ontmoeting uit op een teleurstelling. Veelvuldig werd hij gezocht met onze service en daar had hij nogal wat moeite mee.

Na aanvankelijk wat moeite met de passing in de verloren eerste set kreeg het vlaggenschip van Albatros de wedstrijd in de twee sets erna onder controle. De tweede en de derde set werd met twee keer 25-16 binnengehaald. Helaas had Albatros weer een pass-dip in de vierde set en deze werd dan ook verloren. Veel fouten lagen hieraan ten grondslag.

Na sets drie en vier op de bank te hebben gezeten, mocht ik in de vijfde set het veld in om het team weer op de rails te krijgen. Geerten klaagde in de vijfde set bij een achterstand van 8-10 over hongerklop. Dus was het taak om deze set snel af te maken. Geerten werd ontzien en de wedstrijd werd binnengehaald met 12-15. En was het toeval of niet maar Geerten verorberde na de wedstrijd drie snickers…

Ruud