“Albatros en een goede yell, dat lijkt nooit echt goed samen te gaan. Liselotte vroeg ons in december al eens om een nieuwe kreet te verzinnen, maar het aantal reacties op die vraag (0!) is misschien wel illustratief. Waar sommige clubs monotoon hun tweeletterige naam herhalen, nemen veel Albatrossers de gewonnen punten Ć¼bercool en emotieloos in ontvangst. Immers, naar het midden van het veld rennen om daar samen te juichen verspilt kostbare lucht die je beter in een rally kan gebruiken.
Eerlijk is eerlijk; voor dat argument valt veel te zeggen. Maar misschien kan Albatros eens kijken naar het rugbyteam van Nieuw-Zeeland. Zij verspillen ook geen energie tijdens de wedstrijd, maar hebben de traditie om vlak vĆ³Ć³r de kickoff een oorlogsdans van de Maoriās op te voeren. Deze āHakaā helpt om de tegenstander te imponeren en hun eigen teamspirit aan te wakkeren. De resultaten van het team zijn dan ook verdienstelijk: Nieuw-Zeeland wist van ieder ander land vaker te winnen dan dat ze verloren. Neem het volgende filmpje:
De link tussen deze Haka en volleybal mag duidelijk zijn. Bij beiden begin je vanuit een door de knieƫn gebogen spreidstand en de dans sluit af met een mooie bloksprong. Twee goede redenen om ons iets verder in de achtergrond van dit ritueel te verdiepen:
De Maoriās kennen verschillende Hakaās, maar het rugbyteam voert meestal de āKa Mateā op. De oorsprong daarvan zou een gebeurtenis zijn in 1820, toen een Maori-leider op de vlucht was voor een vijandelijke stam. Hij dacht dat zijn laatste uur geslagen had en herhaalde daarom de woorden āKa Mate, Ka Mateā (ik sterf, ik sterf). Maar de man wist net op tijd te ontkomen door zich te verstoppen bij een bevriend stamhoofd. Nu hij dit avontuur overleefde herhaalde hij de woorden āKa ora, Ka oraā (Ik leef, Ik leef) en dankte zijn bevriende stamhoofd als de moedige kerel die hem licht aan de horizon bracht. Dat leverde de volgende tekst op:
Ka mate! Ka mate! Ka ora! Ka ora!
=> Deze dood! Deze dood! Dit leven! Dit leven!
Ka mate! Ka mate! Ka ora! Ka ora!
=> Deze dood! Deze dood! Dit leven! Dit leven!
Tenei te tangata puhuru huru
=> Aanschouw! Daar staat een moedig man
Nana nei i tiki mai
=> Die de zon bracht
Whakawhiti te ra
=> En haar liet schijnen
A upa … ne! ka upa … ne!
=> Een voorwaartse stap! Nog een voorwaartse stap!
A upane kaupane whiti te ra!
=> Een voorwaartse stap, nog een.. De zon schijnt!!
Hi!!!
=> Ha!!!
De tekst van de Ka Mate wordt geĆÆllustreerd met een reeks gebaren. Zo neemt men met een neertrekkende beweging de kracht van de goden en de voorvaderen vanuit de hemel tot zich. En daarmee zien we weer een link met volleybal want ook onze club kent illustere voorgangers. Waarom zouden we hen niet aanroepen? Zeg nou zelf: Welke tegenstander kan ons nog iets maken als de kracht van oud Albatros-spelers als Manna, Randy, Sylvie en Arno door onze aderen stroomt? Hoog tijd dus voor een Albatros-Haka, dan ligt het kampioenschap voor het grijpen!
Zoek op YouTube eens op āHakaā voor meer inspiratie. En kijk dan ook naar de reacties van sommige tegenstanders (vooral Tonga en Wales). Spektakel gegarandeerd!
Volgende week is de Time-out voor onze barman Killay!” Lees andere Time-outs.
1 februari 2010 at 23:01
Een CMV-team van Albatros heeft een eigen Haka! Let vooral op het gemene lachje na de ‘voorstelling’ š
1 februari 2010 at 14:54
VĆ©Ć©l te ingewikkeld. Kijk maar naar dat filmpje Albatros, wat een vogel. Albatrossen blijven cool. Het enige wat er af en toe uitkomt bij een geslaagde aanval is een wat bejaard ‘Hoppa’. H2 kan daarom gezien de Griekse aanwinst misschien beter de Sirtaki inzetten… Teding, tededing!