In het kader van het 10-jarige jubileum van ons Clubblog beginnen Daniël, Rik en Kier een serie verhalen met hoogtepunten uit de geschiedenis van Albatros. Dat wordt een moeilijke keuze, want die geschiedenis bestaat natuurlijk uit louter hoogtepunten.

Één gebeurtenis springt er toch wel uit en dat is de verhuizing van de oude naar de nieuwe Wethouder Verheijhal in 2008. Toen had de club al 34 jaar in die prachtige UFO gespeeld. Had die geweten wat zijn lot zou worden dan had hij zeker geprobeerd als een echte vliegende schotel weg te vliegen. Oorspronkelijk had de hal n.l. omgebouwd zullen worden tot een danscentrum. Daar kwam dus niets van terecht: in april 2008 werd hij wreed tegen de vlakte gebulldozerd. Tot verdriet van de volleyballers die er bij al zijn gebreken verliefd op waren geworden. Kijk en luister maar naar de al ingetreden nostalgie die opklinkt in de opmerkingen van de Albatrosleden die werden geïnterviewd bij hun laatste training in de oude hal. En toen wisten ze nog niet eens dat de gezellige kantine van Huub en Jef met uitzicht op de speelvelden zou worden ingeruild tegen een metershoog etablissement dat uitkijkt op een bijzonder saaie laagbouwwijk, ver verwijderd van de sporthal op de 2e verdieping. Nog steeds missen de veteranen de ambiance van een soort sportkroeg waar volleyballers al voor de training of wedstrijd aan het bier zaten, luide kreten weerklonken ter aanmoediging van de tafelvoetballers vermengd met harde knallen van de volleyballen tegen het glas. Zeker als zij het daarvoor in de plaats moeten stellen met nekpijn veroorzakende voetbalwedstrijden op de televisie die zo’n 4 meter hoogt hangt. Gelukkig is Jef meeverhuisd als kantine-beheerder, iemand die al weet wat je gaat bestellen voordat je het zelf hebt bedacht.

De overgang naar de nieuwe hal verliep overigens niet bepaald vlekkeloos. De oude ging al dicht op 18 april, maar pas half mei kon in de nieuwe hal worden gespeeld. Een van de oorzaken van de vertraging was kennelijk dat er niet met de buitenwereld kon worden gecommuniceerd waardoor de brandweer de hal niet kon vrijgeven. En in het begin kampte hij nog steeds met allerlei kinderziektes, zoals de afwezigheid van haakjes om je handdoek aan op te hangen. Het gebrek aan ruggespraak vooraf met de veteranen wreekte zich ook hier.
Maar al snel overweegt de tevredenheid met een prachtige nieuwe lichte en hoge sporthal met veel ruimte rond de velden, zodat alle spelers van Dames en Heren 6 tot en met Dames en Heren 1 voluit de sprongservice kunnen beoefenen. Ook de verlichting van de oude hal van waar regelmatig ballen niet terugkeerden naar de veilige aarde wordt niet meer gemist. De herinnering aan de goede oude hal vervluchtigt met de tijd.